Zebraatjes

Eindelijk is het me gelukt om ze te vinden én op de foto te zetten: de prachtige jonge futen. Zelfs de balts en de paring heb ik weer van dichtbij mogen aanschouwen. Tot het zover is dat de futenouders hun jongen in hun veren mogen sluiten, is er heel wat 'werk' verzet. Het is een hele lange blog geworden, maar het was ook zo gaaf om mee te maken!

Het begint allemaal met een spectaculaire paringsdans: de futenbalts. Beide vogels zwemmen met gestrekte hals naar elkaar toe en rijzen met de borsten tegen elkaar op uit het water. De vogels schudden hierbij met de kop en bieden elkaar plantenmateriaal aan. Een genot om naar te kijken! 

De vogels bouwen vervolgens samen een drijvend nest van (water)planten, meestal goed verborgen. Hier vindt de paring plaats. Het vrouwtje gaat met de hals plat op het nest liggen en het mannetje klimt op haar rug. 

Het vrouwtje legt meestal 3-4 eieren. Na een broedperiode van ongeveer 4 weken, waarbij de ouderfuten beurtelings broeden, worden de jongen geboren.  

Het mannetje verdedigt de omgeving van het nest. Hierbij zwemt hij met gestrekte hals luid grommend richting de bedreiging (vooral andere futen). 

Deze prachtige jongen-met-zebrastrepen worden regelmatig tussen de veren op de rug van de ouder meegenomen. Dit om de kans dat ze ten prooi vallen aan onder-water-vijanden te verkleinen. Ze krijgen visjes gevoerd door de ouders. Het viel nog niet mee om de kleintjes scherp op de foto te zetten, maar het was een heel aandoenlijk gezicht!  Zo nu en dan wil de ouderfuut even de veren strekken en glijden ze van zijn/haar rug af het water in. Schattig om ze te zien zwemmen met die gespreide achterpootjes. Lang duurt dat niet, want het is natuurlijk een stuk prettiger op de rug van pa of ma. Het kost enige moeite, maar dan zitten ze weer prinsheerlijk.