Het is nog steeds ijskoud, maar het is wel zonnig met een strak blauwe hemel. Het rondje in de (warme) auto levert weer veel mooie waarnemingen op. Helaas zijn niet alle foto's mooi geworden omdat de afstand te groot was, het licht storend was (en ik nog steeds niet weet hoe ik mijn camera bij bijvoorbeeld tegenlicht of heel fel zonlicht het beste in kan stellen) of de vogel onscherp was. De bijzonderste waarneming van vandaag is de witoogeend, een kleine duikeend. Het is een dwaalgast in Nederland, die hier vooral in de winter kan worden aangetroffen. De naam heeft de eend te danken aan het mannetje, dat een witte iris heeft.
Een andere leuke waarneming voor mij is een witgatje dat aan het foerageren is in een ondiep slootje. Het witgatje is een kleine steltloper uit de familie van de ruiters. In vlucht is de witte stuit met enkele zwarte banden op het eind van de staart duidelijk zichtbaar.
Heel af en toe zie ik een 'klein oranje bolletje' op een tak of paal. Ze worden er door de harde wind bijna weer vanaf geblazen. Het blijken roodborsttapuiten te zijn. Ze zijn vrij schuw, maar toch lukt het een paar leuke plaatjes te maken. Op de eerste foto staat een mannetje, op de tweede een vrouwtje.
Houtduiven zie ik eigenlijk altijd, ook bij mijn huis. Holenduiven, daarentegen, zag ik (tot voor kort) eigenlijk nooit. Toch zijn ze vooral in de winter in grote groepen aan het foerageren in gebieden waar boerderijen, akkers, weilanden en bossages elkaar afwisselen.
Als ik op een gegeven moment een weggetje inrijd om foeragerende kramsvogels, zanglijsters, kieviten en scholeksters op de foto te zetten, staat deze witte kwikstaart midden op de weg. Ik nader voorzichtig, maar hij wijkt geen centimeter. Op het allerlaatste moment rent hij weg.... het dondersteentje!
