Weer een heerlijke lentedag met (felle) zon en een mooie temperatuur van ca 15 graden. Vandaag ga ik (op advies van Ingrid) naar Drachten. Al een maand zit daar een zwarte ibis, een voor ons land zeldzame vogel. Het is een geheel zwarte vogel met op de vleugels een roodbruinachtige en groenige glans als de zon erop schijnt. Prachtig om te zien!
In eerste instantie rij ik ter plekke wat rond. Eigenlijk ben ik in de veronderstelling dat de vogel ongeveer zo groot moet zijn als een blauwe reiger. Dat blijkt totaal niet het geval te zijn. Wanneer ik een paar mensen met camera's zie staan, moet ik zelf echt een paar keer goed turen en kijken voor ik de vogel ontdek! Niet alleen vanwege de geweldige schutkleur, maar zeker ook door zijn geringe grootte (iets groter dan een wulp!).
De zwarte ibis voelt zich erg thuis in de warmere moerasgebieden van Zuid-Europa. Af en toe worden ze hier gezien, maar het bijzondere is wel dat dit vaak gebeurt in het najaar en in de winter en dat ze dan ook wekenlang op dezelfde plek blijven rondhangen [bron: vogelbescherming].
De zwarte ibis houdt wel van natte voeten, maar het water moet niet al te diep zijn, ze houden niet van een nat verenpak. Ondiepe moerasgebieden met veel waterplanten genieten de voorkeur. Ze waden veel door het water en pikken regelmatig met hun grote, kromme snavel in het water op zoek naar voedsel: hoofdzakelijk insecten en hun larven, maar ook bloedzuigers, slakken en amfibieën [bron: vogelbescherming].
Deze keer vooral foto's van de zwarte ibis in zijn biotoop waar hij overduidelijk in zijn element is. Hij lijkt zich totaal niet te storen aan de mensen om hem heen. Wanneer een vogel (kraai?) een luide schreeuw geeft, vliegt hij pas naar een plek verderop. Vluchtfoto's lukken meestal wel, maar vandaag niet (teveel tegenlicht). Toch plaats ik deze foto, om het plaatje compleet te maken.
