De zon schijnt nauwelijks, maar het is met een graad of 17 best aangenaam. Het waait wel, dus ik neem de telelens mee (macro heeft weinig zin). Eerst maar eens een wandeling over de heide. Dat is lang geleden en wat is het toch anders dan vanuit de auto. Je beleeft de natuur veel intenser vind ik. Je komt natuurlijk niet zo ver als met de auto en je bent voor de dieren (te) goed zichtbaar, maar je ziet (en hoort en ruikt) wel meer. En als je een beetje rustig bent (en er geen of weinig andere mensen (of loslopende honden!) zijn) kun je soms best dicht bij de dieren komen. De eerste verrassing is een groepje zwarte mezen. Hoewel ik weet dat ze in Drenthe zitten, had ik ze hier nog nooit gezien (wel op de Veluwe, zie blog), dus ik ben helemaal blij. Het zijn naaldboombewoners, waar ze tussen de takken naar spinnen en insecten zoeken. Als ik over het zandpad wandel dat dwars over de hei loopt, hoor ik van alle kanten vogels zingen. Vooral het geelgors mannetje valt op wat zang betreft. Hier zit hij in het topje van een jeneverbesstruik. Geelgorzen worden vrijwel uitsluitend aangetroffen in het oosten van Nederland. Daarnaast zie en hoor ik veel roodborsttapuiten, die me vanaf hun (te verre) uitkijkpost in de gaten houden. Dan dient de volgende verrassing zich aan: een roofvogel vliegt boven de hei. Het is geen buizerd maar een kiekendief. Mijn hart maakt een sprongetje: zou het een blauwe kiek zijn? Een bruine kiek valt af. Het is dus een blauwe, grauwe of steppekiek. De blauwe kiek vrouw, die ik de afgelopen tijd heb gezien, zag er iets anders uit, maar wellicht is dit een juveniele blauwe kiek. Ze is geringd. Onderweg naar huis besluit ik nog even naar de boerenzwaluwen toe te gaan. Althans, ik hoop dat ze inmiddels gearriveerd zijn (8 dagen geleden was er nog niks). Gelukkig, een klein groepje is alweer terug: wat doet dat toch lekker zomers aan dat gekwetter van deze vogeltjes. Eigenlijk is het er een drukte van jewelste. Er vliegen zo veel vogels rond dat ik besluit even rustig op een bankje te gaan zitten in de hoop er een aantal op de foto te kunnen zetten. Dit is het resultaat. Jammer genoeg willen de staartmezen, tjiftjaffen en roodborstjes die er ook zitten écht niet op de foto en ik besluit richting huis te rijden. Nog even een rondje hier in de buurt. Het is rustig (op de paaltjes). De roodborsttapuiten en graspiepers zijn er wel, maar laten zich niet fotograferen. Met uitzondering van deze ene graspieper die even mooi plaats neemt op een paaltje.
0 Comments
Leave a Reply. |
NatuurblogAls je goed kijkt, kun je iedere dag iets moois zien
Intens genieten van mooie natuurmomenten. Dat is wat ik doe als ik in de natuur ben én ik probeer die momenten vast te leggen. Je kunt via dit natuurblog meegenieten. Waarom ik geen locaties doorgeef Laatste berichtenArchief
May 2020
Label
All
|