's Morgens schijnt het zonnetje en staat er weinig wind, dus ik besluit om even naar een plekje te gaan waar elk jaar groentjes (Callophrys rubi) te vinden zijn. Ze zijn al gemeld (waarschijnlijk door het warme voorjaar); normaal vliegen ze pas vanaf eind april. Hoe goed ik ook zoek op de blaadjes van de vuilbomen die daar staan, ze zijn er helaas nog niet. Nog even geduld dus. Wel lukt het me om eindelijk mijn eerste citroenvlinder en boomblauwtje van dit seizoen op de foto te zetten. In het bos staan typische bosbloemen te bloeien. Het zijn niet mijn mooiste foto's, maar dat was de opzet vandaag niet. Binnenkort wil ik wel weer eens met de achtergrond(scherpte) en tegenlicht gaan stoeien om wat spannender foto's te krijgen. De locatie en het licht moet dan geschikter zijn. Terwijl ik een bloem fotografeer, springt er een bruin kikkertje weg. Het is gek, maar elke keer schrik ik daar toch weer van. Maar wat een schatje is dit: hij blijft netjes staan tegen een boomstronk. Zijn mooie streepjesbroek is zo prachtig te zien! Een paar foto's later laat ik hem met rust en ga naar huis, de zon is verdwenen.
0 Comments
Op een klein stukje gras staan pinksterbloemen. Het heeft net geregend en het is fris. Tóch kijk ik altijd even of ik vlindertjes op de bloemen zie en... dat is niet voor niets: klein geaderde witjes, oranjetipjes én een langsprietmot (hoewel ik eerst denk aan de pinksterbloemlangsprietmot, denk ik na het checken van het uiterlijk op internet eerder aan de wilgenlangsprietmot?). Het gebied tussen Wijster en Hoogeveen hoort niet tot de meest bezochte streken van Drenthe. Onterecht, want het is een buitengewoon afwisselend gebied: o.a. de Boerenveensche Plassen, Landgoed Vossenberg en het beekdal van het Oude Diep. Ik ben er vorig jaar voor het eerst geweest en ga er dit jaar zeker vaker heen. Een prachtig stukje natuur! Behoorlijk verrast ben ik als ik tijdens de wandeling de gulden sleutelbloem zie bloeien. Het is een zeldzaam voorkomende, beschermde plant in Nederland en hij bloeit van april tot juni. De zon is vertrokken. Toch blijf ik zoeken naar vlindertjes. En die zijn er zeker. Op de pinksterbloemen zitten oranjetipjes en klein geaderde witjes. Deze keer heb ik geprobeerd wat meer van de achtergrond(kleuren) gebruik te maken. Als ik aan het eind van de middag langs het grasveldje van vanmorgen kom, móet ik natuurlijk even kijken of er nog vlindertjes zitten: dit oranjetipje heeft blijkbaar een fijn overnachtingsplekje gevonden!
Het is bewolkt en de zon schijnt zo nu en dan (alleen 's morgens) dus we gaan lekker op pad. Wandelen en gewoon 'kieken wat je tegenkomt'. Zo liep ik eerder altijd door de natuur (registreren) en eigenlijk vind ik dat nog steeds het leukste dat er is, hoewel de foto's dan misschien van mindere kwaliteit zijn. Ik besluit alleen de telelens mee te nemen, omdat dat prettiger wandelt (iets waar ik later toch weer spijt van heb). Van alle kanten klinken vogels. Omdat er vaak takjes (en ook steeds meer blaadjes) voor zitten, lukt het niet om alle vogels er ook op te krijgen. Het vinkje wil wel, maar de staartmees en zwartkop helaas niet. Natuurlijk kunnen we de pinksterbloemen (en hun bezoekers) niet overslaan. Het waait stevig, dus het is een kwestie van veel geduld... Als ik bij de oranjetipjes een eitje ontdek, vind ik het toch wel jammer dat ik geen macrolens erop heb gezet. Maar goed, dat is een keuze. Waarschijnlijk lukt het dit seizoen nog wel om een eitje mooi van dichtbij te fotograferen. In het dichte struikgewas laat een winterkoninkje luidkeels horen dat hij niet gediend is van onze aanwezigheid. We blijven toch even rustig staan. Hij duikt naar de grond en is een tijdje onvindbaar. Dan komt hij omhoog en gaat op een takje zitten. Hij blijkt nestmateriaal te hebben gezocht. Jammer van de takjes voor de vogel, maar het is wel een leuk beeld vind ik zelf. Enkele vlinders proberen de warmte van de zon die toch nog door de wolken heen schijnt te komen en de warmte die vanaf de bodem opstijgt op te vangen door laag bij de grond met gespreide vleugels te gaan zitten. Dan zie ik iets wegfladderen. Het is een juffer. Ik volg haar en als ze gaat zitten, zie ik dat het een vuurjuffer is, mijn eerste dit seizoen. Aan haar glanzende vleugels en het nog niet volledig op kleur zijn van haar lichaam is te zien dat ze vrij vers is (dus net uitgeslopen). Een mooiere foto van de blauwborst staat nog steeds op mijn lijstje en dus gaan we naar een ander plekje toe. Helaas verdwijnt de zon en laat de blauwborst zich maar 1 keer (opvliegend) zien en moeten we het doen met de andere vogels (geen straf hoor ;-) ). Helaas is het licht vrij slecht, dus de foto's niet supermooi, maar de momenten waren wel erg gaaf om naar te kijken. We bevriezen bijna, zo'n koude en harde wind staat er en we besluiten weer te vertrekken, luidkeels uitgezongen door een tjiftjaf.
|
NatuurblogAls je goed kijkt, kun je iedere dag iets moois zien
Intens genieten van mooie natuurmomenten. Dat is wat ik doe als ik in de natuur ben én ik probeer die momenten vast te leggen. Je kunt via dit natuurblog meegenieten. Waarom ik geen locaties doorgeef Laatste berichtenArchief
May 2020
Label
All
|